۲۵ شهریور ماه یادآور عروج ملکوتی رادمرد علم و اخلاص و مرزبان حریم تشیع، علامه فقید آیة الله سید مرتضی عسکری (اعلی الله مقامه الشریف) است. مردی که در تمامی عمر علمی خود، از هیچ اقدامی در پیشبردِ اهدافِ مکتب اهلبیت (علیهم السلام) فروگذار نکرد و به حق تمامی اقدامات این بزرگ‌مرد، مفید و شایسته‌ی تقدیر و تحسین است.
نوشتن کتابِ «عبد الله بن سبأ و أساطير أخری» که اتهامات چند صد ساله را از تارک پر فروغ پیروان مکتب اهلبیت (ع) زدود، و نوشتن کتاب «خمسون و مائة صحابي مختلق» در واقع تحولی در علم رجال ایجاد نمود و با نوشتن کتاب «أحاديث أم المؤمنين عائشة» به ما یاد داد، آن قدر استدلالات ما قوی است که هرگز نوبت به توهین و سبّ و… نمی‌رسد.
شاید بتوان گفت که یکی از ارزشمند‌ترین تألیفات آن بزرگوار، «معالم المدرستین» است که با ارائه‌ی صحیح مصطلحات اسلامی و برگرفته از منابع معتبر پیروان مکتب خلفاء، به برخی از دیدگاه‌های غلط و اتهامات وارده به مکتب اهلبیت (ع) پاسخ داده و سیر تحول و اهدافِ دو مکتب را مورد تحلیل و بررسی قرار داده است و بخشی از آن تبدیل به کتابی شد با عنوان «علی مائدة الکتاب و السنة» و همچنین ده‌ها مورد کتاب‌های دیگر از جمله «القرآن الکریم و روایات المدرستین» و «عقائد الإسلام من القرآن الکريم» و دیگر موارد که در اختیار عموم مؤمنین و جویندگان حق و حقیقت قرار گرفته است.
همه این موارد را در کنار فعالیت‌های فرهنگیِ ریشه‌ای و عمیقِ آن بزرگوار باید قرار داد که ما حصل آن تأسیس مدارس و دبیرستان‌ها و درمان‌گاه‌ها و دانشکده اصول‌الدین در عراق و ایران است.
گر چه اکنون بعد از گذشت ۱۴ سال از رحلت این عالم ربّانی، برخی از اقدامات این بزرگوار مورد بی‌مهری قرار گرفته و آن گونه که باید و شاید اداره نمی‌گردد که در این مورد حرف و سخن بسیار است و در این مجال اندک نمی‌گنجد.
و سرانجام، روح بلند و ملکوتی این اندیشمند بزرگ عالم اسلام در شب شنبه ۲۴ شهریور ماه ۱۳۸۶ مصادف با شب چهارم رمضان المبارک سال ۱۴۲۸ قمری از این دنیای خاکی جدا و به ملکوت اعلیٰ و در جوار اجداد طاهرینش آرام گرفت و یکی از مصادیق روایت «اذا مات العالم الفقیه، ثَلُمَ في الإسلامِ ثُلْمَةً لا یَسُدُّها شيء» گردید.
السلام علیه یوم ولد و یوم مات و یوم یبعث حیّاً.
مرکز العلامة العسکري للدراسات الإسلامية
تنها مرکزِ تنظیم و نشر و حفظ آثار علامه عسکری
